Na ostrzu książki

Czytam i opisuję, co dusza dyktuje

Facebook Instagram YouTube Lubimy Czytać Pinterest

Japonia nigdy się nie zmieni. Nigdy nie wchłonie cudzoziemców. Tutaj, mój drogi, na zawsze pozostaniesz gaijin, obcy.    Był o
Nie duchów, zjaw i mar należy bać się, ale ludzi.    Tak uważała Władysława. Babcia głównej bohaterki – Gabrysi. Jej
Edukacja. Kopulacja. Starość. Śmierć.    Tak podsumował swoje życie Czarny. Trzydziestopięcioletni prawnik w korpo. Mężczyzna idealny pod względem fizycznym, ale
A jednak się przydarzyło!    Tymi słowami mogę dokończyć myśl zawartą w podtytule - To się nie powinno przydarzyć weterynarzowi
Ludzie to ludzie, ludzie to nie idee.     Tak mawiał jeden z bohaterów powieści, ale jak to dobrze pokazać? Jak
Sądzę, że przyszedł czas, byśmy zaczęli się traktować na poważnie i dlatego napisałem tę książkę.    To dobry powód (choć
Co tu właściwie robię, w tej »ruskiej okolicy«, na wysiedlonej Łemkowszczyźnie, wśród zrujnowanych cerkwi i zdziczałych sadów, cmentarzy z pierwszej
Każdy jest geniuszem, ale jeśli  zaczniesz oceniać rybę pod względem jej zdolności wspinania się na drzewa, to przez całe życie
Złoża metanu zostały uwolnione, lodowce stopniały, dziewięćdziesiąt siedem procent gatunków dziko żyjących wyginęło.    Ludzkość stanęła na krawędzi istnienia. W
A więc w sobotni poranek jedziesz sobie z trójką dzieci samochodem, śpiewasz i żartujesz, a za moment nie istniejesz.   
Chociaż my, ludzie, jesteśmy podporządkowani fizycznym ograniczeniom, nasze myśli mogą swobodnie badać Wszechświat.    Tę myśl najbardziej rozpoznawalny astrofizyk Stephen
Nie ma prawdziwego życia w fałszywym.    Ta myśl niemieckiego filozofa Theodora W. Adorno przytoczona przez Andrasa, jednego z bohaterów
W idiomatycznym tłumaczeniu znaczenia słowa „pulverkopf” napotkałam dwa: „mętny łeb” i „w gorącej wodzie kąpany”. Autor w wywiadzie dla platformy
Od czego zacząć?    To pytanie zadał sobie autor tego błyskotliwego eseju, napisanego z ogromną swadą. Zaproponował kilka początków tekstu,
Narym, Narym – rozmyślał Kaczuszin. – Kraina, gdzie kwiaty nie pachną, a zima trwa dziewięć miesięcy.    To w tym
Dzieci uśmiechają się aż czterysta razy dziennie, dorośli... dwadzieścia.    Autorki postanowiły to zmienić. A przynajmniej pomóc zrobić pierwszy krok
Smród i strach. Strach i smród. A przez środek rzeka.    Ten opis kreślony przez jednego z bohaterów powieści brzmi
Michał, jak ty to zrobiłeś, jak ci się udało przejść przez takie piekło i nie zostać diabłem?    To pytanie
Jeśli miałbyś w swoim życiu przeczytać tylko jeden western, przeczytaj »Na południe od Brazos«.    Przyznaję rację tej sugestii zacytowanej
Wychowujemy pokolenie nastolatek wtłoczonych między bezlitośnie oceniające ich ciała media społecznościowe, brutalną pornografię, samotność, szkołę, sprzeczne oczekiwania zapracowanych rodziców sprzężone