Kociarz – Kristen Roupenian
Przełożyła Magdalena Sommer
Wydawnictwo Muza , 2019 , 320 stron
Literatura amerykańska
Zaskoczył mnie ten zbiór opowiadań!
Swoją różnorodnością w gatunkach i suspensem w każdej historii. Tytułowe opowiadanie Kociarz tego nie zapowiadało. Czytałam je wcześniej. Wyjęte z kontekstu antologii pozostałych było, jak się okazało, zaledwie przedsmakiem tego, co zastałam w tym zbiorze. Można je czytać osobno, ale to tak, jak oglądać osobno piękne perły, których pełną urodę widać dopiero w naszyjniku. Różniły się, ale niezmienną cechą wspólną była tematyka – patologiczna psychika człowiecza wpływająca na jakość kontaktów z innymi ludźmi. Każde opowiadanie tłumaczyło źródło tych odchyleń, warunki je kształtujące i ponoszone skutki przez współczesne, młode pokolenia wychowane przez Internet. Od tych najmłodszych, jeszcze dzieci poprzez nastolatków na trzydziestolatkach skończywszy.
Zmieniał się tylko sposób ukazania tego zjawiska.
Poprzez historie kreślone wprost tłumaczące psychologiczne mechanizmy komunikacji międzyludzkiej rozgrywane w świecie rzeczywistym, jak właśnie w Kociarzu czy Miłym facecie. Próbujące również wyjaśnić siłę pragnień i emocji silniejszych od nakazów, zakazów i norm społecznych, jak w Fatalnym nawyku. Ukazujące także próbę przeciwstawienia się im, czerpiąc przyjemność z ocierania się o zło, które pulsuje pod cienką warstwą społecznego gorsetu moralności, jak w Look at Your Game, Girl.
Ale również poprzez opowieści na pograniczu fikcji i realności.
W niektórych opowiadaniach granica ta była bardzo cienka i delikatna, tworząca napięcie rozładowywane w ostatniej scenie albo niemalże w ostatnim zdaniu, jak W niedobrym chłopcu czy Sardynkach. W innych śmiało sięgała po elementy fantasy – Szramy czy baśni – Lustro, wiadro i stara kość. W minimalistyczny sposób, często posługując się metaforą czy suspensem, przekazywała przesłanie kierowane do nas, ludzi współczesnych, o stanie naszej nie najlepszej kondycji psychicznej. Zmuszając tym samym do zastanowienia się nad sobą, nad naszymi słabościami, patologiami i mrocznymi zakamarkami duszy, po to, by zacząć rozumieć przede wszystkim siebie, a potem innych.
Autorka w krótkim wywiadzie umieszczonym poniżej przyznała, że jej autorytetem jest Stephen King. Czułam ten wpływ w jej opowiadaniach. Nie zdziwiłabym się, gdyby do tej listy dodała jeszcze Edgara Allana Poego i Howarda Phillipsa Lovecrafta.
Opowiadania autorki to kompilacja charakterystycznych cech ich twórczości we współczesnym wydaniu.
Krótki wywiad z autorką.
Autorka: Maria Akida
Kategorie: Powieść psychologiczna
Tagi: książki w 2019, literatura polska
Dodaj komentarz