Na ostrzu książki

Okrążyć słońce – Paula McLain

21 marca 2019

Okrążyć słońce – Paula McLain
Przełożyła Anna Rojkowska
Wydawnictwo Między Słowami , 2016 , 397 stron
Literatura amerykańska

Wikimedia

Beryl Markham – nieprzeciętnie odważna kobieta!
Szukałam w jej opowieści biograficznej źródeł tej nieprzeciętności i odwagi pójścia pod prąd budujących jej indywidualizm i niezłomną osobowość w dążeniu do obranego celu, w realizacji podejmowanych przedsięwzięć, w życiu według własnego planu i zasad, w wyborach moralnych bez konieczności słuchania kogoś, kto mówi ci, co możesz, a czego nie możesz, w ignorowaniu konwenansów i łamaniu norm społecznych, by zostać pierwszą na świecie trenerką koni w wieku osiemnastu lat, pierwszą na świecie licencjonowaną pilotką z rekordowym przelotem nad Atlantykiem i by zabić nienarodzone dziecko.
Była wolna!
Ale za tę wolność, za te własne ścieżki życia w ukochanej Afryce lat 20. XX wieku, słono płaciła. Każdy sukces okupiła cierpieniem. Każdy wybór przynosił straszne konsekwencje ekonomiczne lub psychiczne. Każda decyzja wiązała się z ogromnym ryzykiem porażki i stratą. Jej życie było pasmem naprzemiennych upadków i powstań, któremu zawsze towarzyszyła maksyma – Nowe jest dobre, choć może sprawiać ból.
Nigdy się nie poddawała!
Miała naturę wolnego człowieka ukształtowaną przez nietypowe dzieciństwo – bez matki, z samotnym ojcem, afrykańskim hodowcą koni, który wychował ją na kobietę silną oraz samowystarczalną i wśród dzieci afrykańskiego plemienia, w którym nauczyła się rozkwitać, gdy spotykała się z niewiarą innych.
Chciała i była panią swego losu!
Ze wszystkiego, co otrzymała w smutnym okresie dorastania, ale na swój sposób szczęśliwym, na afrykańskiej farmie ojca, z determinacją korzystała w życiu dorosłym, które w jej przypadku zaczęło się zamążpójściem z rozsądku w wieku 16 lat. Uważała, że kłopoty i niedostatek miłości czyni z nas człowieka, a nie niszczy. Najciekawsze jednak w tej historii jest to, że o tej niezwykłej kobiecie nie ma najmniejszej wzmianki w powieści Pożegnanie z Afryką Karen Blixen. A przecież była jej przyjaciółką i kochanką jej partnera Denysa Fincha Hattona. Zawiłe życie, uwikłane w intymne relacje trójki u stóp słynnych gór Ngong, opowiadane przez Beryl nabrało innego wymiaru i ukazywało duńską pisarkę z zupełnie innej perspektywy i strony. Na pewno dopełniało całości słynnej powieści.
Trochę zazdrościłam Beryl.
Nie tyle tej wywalczonej wolności, ile siły, by znosić tego konsekwencje, by za każdym razem być sfinksem powstającym z ruin kolejnego etapu życia. Może dlatego w żadnym miejscu opowieści nie oceniałam jej, a tym bardziej nie potępiałam. Nawet wtedy, gdy jej decyzje i wybory budziły we mnie sprzeciw.
To zasługa autorki powieści.
Oddała głos Beryl, która w szczery i emocjonalny sposób poprowadziła opowieść, bym mogła nie tylko poznać źródła kształtowania się osobowości, ale przede wszystkim ją zrozumieć. Jej niemożność wpasowania się w angielskie sfery afrykańskiej kolonii, jej niekonwencjonalne postępowanie, umiłowanie wolności i przede wszystkim bezgraniczną miłość do Afryki, poza którą nie wyobrażała sobie życia. Wypełniając bohaterkę i jej losy emocjami, chciała, abym i ja poczuła to samo.
I czułam!
I widziałam piękno Afryki jej oczami. Chociaż nie do końca dałam się temu urokowi zwieść. Z własnych doświadczeń podróżniczych wiem, ile kryło się za malowniczo opisanymi pejzażami trudu, lęku, determinacji, niepewności, a czasami i niebezpieczeństwa. Może dlatego miała we mnie wiernego kibica przy każdym szalonym pomyśle, przy każdym niepowodzeniu i kolejnej klęsce.
I uczyłam się!
Bo to jest bardzo wzmacniająca, budująca i inspirująca opowieść. Dodająca sił w ciężkich chwilach i otuchy w sytuacji bez wyjścia. Ale przede wszystkim ostrzegająca – możesz osiągnąć wszystko, ale licz się z tego konsekwencjami.
Coś za coś! – mówi autorka poprzez biografię kobiety, która nie bała się płacić za wolność.

Zdania pisane kursywą są cytatami pochodzącymi z książki.

Autorka: Maria Akida

Kategorie: Biografie powieść bograficzna

Tagi: literatura amerykańska