Na ostrzu książki

Czytam i opisuję, co dusza dyktuje

Facebook Instagram YouTube Lubimy Czytać Pinterest

Zakończyć, zapić, zapomnieć. Zgodnie z tą zasadą Remigiusz godnie pożegnał się ze starym rokiem, zaczynając nowy. Było coś jeszcze, o
Znów ruszył przez miasto w poszukiwaniu prawdziwego Boga. Wierzył, że gdzieś istnieje nauczanie, które wypełni pustkę w jego sercu.   
To koniec Rowu Beauforta – rozległ się niewyraźny głos. - Na jego brzegu leży to coś.    Tego „czegoś” poszukiwał
Mówią mi Biuro.    Tak przedstawił się narrator już w prologu. Nie, to nie był człowiek, bo już w drugim
Gdybym powiedział ci, że  moją misją jest szerzenie wiedzy na temat nikczemnych ludzi i chęć realnej pomocy tym, którzy znaleźli
Gdzie ja jestem? Co się stało? Z tymi pytaniami obudził się Jakub w zdemolowanym pokoju obcego mieszkania z potwornym bólem
A u was jest taki Józek Bau, jak on się czuje? Co u niego?    Te pytania zadała Wisława Szymborska
Zostań ze mną, zachęcam i proszę – bo jakieś tam pożegnanie chyba mi się należy...?    Prośba głównej bohaterki, a
Kapłan w narodowosocjalistycznej koloratce – taki obraz zapamiętała z czasów II wojny światowej ocalała z Zagłady Agnes Mandl Adachi.   
Żyjemy w epoce diagnozy. Moim zdaniem stajemy się ofiarami przesadnej medykalizacji i powinniśmy cofnąć się o parę kroków.    To
Każdy może wpaść w pułapkę seksualną. To jedynie kwestia właściwego haczyka.    I wpadła!    Główna bohaterka Maja Nowicka. Również
Dla mnie, który nic dla tych ludzi nie robię, to po prostu bohaterstwo.    Ta pochwała pełna podziwu dla empatycznego
Zwykła dziura – inaczej nie sposób opisać Copperfield z końca zeszłego stulecia.    Jednak to w tym miasteczku, gdzieś w
Jak ja mam być szczęśliwa, skoro mnie samej w tym wszystkim nigdy nie było?    Zagubienie. Odejście. Porzucenie. Zgubienie siebie.
Nie co dzień jesteśmy potrzebni.    Te słowa irlandzkiego dramaturga, prozaika i eseisty Samuela Becketta autor świadomie umieścił jako motto
Nowy zbiór teorii, opowieści i spostrzeżeń na temat niezwykłych ścieżek, jakimi idee i zachowania wędrują po naszym świecie.    Autor
W tym życiu nie można przestać opowiadać; ona nie przestanie mówić, ja nie przestanę pisać.    Taką prawdę przekazała babka
Agata była ciekawa przeszłości miasta leżącego u podnóża mglistych gór, miasta utkanego z ciemnych, pokrytych sadzą murów i czerwonej cegły.
Znała pani Kamila?    To krótkie, ale mocne w sile sprawczej pytanie zadał narrator kobiecie kierującej autem.    Wracali z
Prezydent stwierdza, że tutaj nic się nie dzieje, ani tutaj, ani w kraju nie ma wojny.    Z taką informacją