Na ostrzu książki

Król – Dagmara Andryka

23 kwietnia 2022

Kim jestem? Policjantką emerytką, prywatnym detektywem bez licencji? Pracującą na czarno wtyką prezesa? I jak zwykle wyrodną córką i matką?

   Na te pytania Anna Maria Kier próbowała odpowiedzieć sobie na różnych etapach życia. Bezskutecznie. Niemożność znalezienia odpowiedzi powodowała nieprzewidywalność jej profesji, która była dla niej zarówno pasją, jak i powołaniem. Anna była policjantką zawsze szczerą i w porządku wobec swoich przełożonych, rzadko łamiącą obowiązujące procedury, która po dwudziestu pięciu latach nienagannej pracy właśnie przeszła na emeryturę. Jednak dotychczasowy styl życia, za którym tęskniła oraz potrzeba finansów na leczenie syna sprawiły, że podjęła się pracy pod przykrywką w firmie farmaceutycznej. Jej prezes podejrzewał sabotaż jednego ze współpracowników na rzecz konkurencji. W zamian za sowitą gotówkę chciał nazwisko kreta i twarde dowody.

   Anna miała utrudnione zadanie.

   Musiała zmienić metody pracy z jawnych na nieformalne, przyjąć fałszywą tożsamość i zasiąść do gry znaczonymi kartami (stąd świetny pomysł na nazwę cyklu), w której dotychczasowe wartości przeszkadzały w morzu kłamstwa, obłudy, zdrady, manipulacji i oszustw. Nie było to zgodne z jej naturą i wymagało bolesnego dostosowania się, ale z drugiej strony to ta niepokorna i wojownicza natura sprawiła, że z na pozór błahej sprawy i korporacyjnego poszukiwania kreta zrobiło się wielowątkowe śledztwo, ze śmiertelnymi, teoretycznie przypadkowymi ofiarami i innymi nieoczywistymi wydarzeniami. Gracze źle oszacowali osobowość Anny. Zapraszając ją do gry, liczyli na jej zgubną szczerość i naiwność w bezproblemowym osiągnięciu celów.

   Stety (dla bohaterki i czytelnika), się przeliczyli.

   Jednak to niejedyny wątek w tej historii, który może sprawiać wrażenie klasycznego kryminału czy typowej powieści detektywistycznej. Dla mnie to była również (a może nawet przede wszystkim!) powieść społeczno-obyczajowa z rozbudowanym wątkiem kryminalnym. Autorka wnikliwie i obrazowo, wykorzystując konkretne sytuacje i zdarzenia wyboru moralnego, przedstawiła obraz kobiety, która próbowała pogodzić wiele ról w swoim życiu – żony, matki, kochanki, córki z absorbującą i wymagającą rolą policjantki. Wszystkie te sfery jej życia były obszernie rozbudowane tak, jak w powieści obyczajowej. Autorka ukazała w tych obszarach skutki zaborczej pasji, jakim był dla niej wykonywany, ukochany zawód.

   Negatywne.

   Wszystkie role przegrywały z powołaniem do wysokiego poziomu adrenaliny, potrzebą niesienia pomocy i wyrywania ze szponów śmierci pogubionych ludzi, aktami na biurku, a nawet z nieustannym stresem. Autorka umiejętnie przekazała towarzyszące temu ból i cierpienie wywołane dychotomią między powinnością a obowiązkiem, sercem a rozumem, chęcią a nakazem, wpędzające w permanentne poczucie winy wobec najbliższych, których nieustannie zawodziła. To ona była zawsze powodem rozpadu małżeństwa, nieudanego związku z partnerem, osłabionej więzi z synem czy niesatysfakcjonujących relacji z ojcem. Temu nieudanemu połączeniu wymagań kulturowych wobec kobiety z potrzebą bycia sobą i realizacji własnych pragnień autorka przeciwstawiła (przynajmniej w tym tomie) silną osobowość Wandy. Spełniającej się zawodowo hakerki i specjalistki od cyberprzestępczości oraz partnerki w śledztwie Anny.

   I to jest dla mnie najcenniejsze w tej historii.

   To pierwsza część tetralogii, w której każdy tom zawiera nowy, osobny wątek kryminalny. Może dlatego tom ją otwierający tak obszernie wprowadzał w życie tandemu detektywistycznego, który ewidentnie miał wpływ na charakter prowadzonego śledztwa, kierunki rozwoju fabuły i proporcje łączonych elementów kilku rodzajów powieści.

   Udany melanż, ale raczej dla kobiet niż mężczyzn.

   Zdania pisane kursywą są cytatami pochodzącymi z książki.

Król – Dagmara Andryka, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2022, tetralogia Anna Maria Kier, tom 1, 376 stron, literatura polska.

Zwiastun książki.

Autorka: Maria Akida

Kategorie: Kryminał sensacja thriller