Na ostrzu książki

Amulet Jaśminy – Adrianna Trzepiota

21 marca 2019

Amulet Jaśminy – Adrianna Trzepiota
Wydawnictwo Kobiece , 2018 , 364 strony
Cykl Zwilczona ; Część 3
Literatura  polska 

   Te piękne słowa, pełniące w książce rolę motta, w dużej mierze były wyzwaniem dla autorki. Odpowiedzieć równie pięknie i przekonująco na postawione pytanie, ale i sprowokować do tego czytelnika. A przynajmniej skłonić do zamyślenia się i zastanowienie się. Może porównania? Autorka ma ten dar, że mogła swoją alternatywną historię spisać. Stworzyć opowieść o kobiecie „zwilczonej”, bo była pewna, że

…Każda kobieta ma swojego wilka,

Który kroczy obok niej i szepce

biegnij,

biegnij!

Nie bez powodu użyłam określenia „zwilczona”, ponieważ to tytuł pierwszej części cyklu o Jaśminie. O trzydziestosiedmioletniej kobiecie zafascynowanej wilkami, kochającej mazurskie lasy i jeziora. Czytającej o wilkach zarówno Adama Wajraka Wilki, jak i Clarissę Pinkolę Estes odkrywającą archetyp dzikiej kobiety w Biegnącej z wilkami. Te dwa, tak różne i jednocześnie uzupełniające się, podejścia tematyczne Jaśmina połączyła w sobie, tworząc własny światopogląd i styl życia, często porównując siebie do wilczycy, a rodzinę do watahy. Sięgając po trzecią część cyklu Zwilczona, nie byłam świadoma jego istnienia, ale na szczęście prolog otwierający kontynuację, przybliżył mi najważniejsze fakty i wątki z wcześniejszego życia bohaterki opowiedzianej w Zwilczonej i Sekretnej zimie Jaśminy.

   Trzecia część to przede wszystkim historia romansu z Bojanem.

   Jaśmina po zdradzie męża postanowiła rozwieść się z nim i wyjechać z ukochanych Mazur do Warszawy po zapomnienie, ale i dodatkowe środki na utrzymanie siebie i córeczki. Korzystając z urlopu zdrowotnego, podjęła pracę jako wróżka na telefon. Stała się z dnia na dzień, z nauczycielki języka polskiego piszącej książki, „specjalistką” od bolączek, problemów i chorych dusz człowieczych, chociaż sama nie potrafiła wybrać własnej ścieżki. Stała na rozstaju dróg prowadzących donikąd. Jej amatorskie wróżby i porady miały się nijak do tych „profesjonalnych”, z których korzystała u Szeptuchy. To za sprawą wioskowej „wiedźmy” i odnalezionej krewnej aż na Białorusi, Walerii, w jej realizm życia wkradły się uroki, klątwy, ich odczynianie, a nawet bitwa „czarownic” o Jaśminę i jej zdrowie.

   O własny los musiała zadbać sama.

   Wybór, podyktowany zauroczeniem i pożądaniem, jakim obdarzyła leśniczego Bojana o posturze niedźwiedzia pachnącego żywicą, lasem, mchem i samotnością, okazał się kolejną katastrofą uczuciową. Nie miała wpływu na to, że, pomimo deklaracji i obietnic obojga nieangażowania się w związek, który miał być przede wszystkim spełnieniem seksualnym, wzbudzi w sobie miłość. Przyjemne złudzenia o luźnym związku bez zobowiązań z jej strony zamieniły się w silne pragnienie spędzenia reszty życia przy boku Bojana.

   Bez wzajemności!

   Uwikłała się w związek dwojga zranionych ludzi próbujących odnaleźć się w nowej, zmienionej i trudnej do zaakceptowania dla nich rzeczywistości. Radzących sobie na swój sposób, raniąc się nieświadomie. Szukających swojego miejsca nie tylko wśród ludzi, ale i tego geograficznego. Nie zdradzę zakończenia. Pozostawiam tę przyjemność innym czytelnikom. Powiem tylko, że opowieść była pełna skrajnych i falujących emocji, niespokojnych pragnień, cielesnej zmysłowości, palącego pożądania, wilczej tęsknoty, szarpiącego bólu, gorących łez i magii serc, których stanów i wyborów nikt i nic nie jest w stanie przewidzieć.

   No, może oprócz Szeptuchy.

   Zdania pisane kursywą są cytatami pochodzącymi z książki.

Książkę wybrałam spośród książek dla kobiet księgarni Tania Książka.

Autorka: Maria Akida

Kategorie: Romans

Tagi: kobieta